Hayattan ümitsiz kupkuru ağaç,
Nasıl özlem duyarsa, zerre bir cana!
Ben de asırlar boyu kalmış gibi aç;
Öyle muhtacım ki sevgili sana!
Gözlerimden akan iki damla yaş;
Atar kalbimdeki pası ve kiri!
Ve ruhumu saran bir garip telaş;
Seni hatırlatır bana sevgili!
Her şeyin bir sonu vardır bildiğim!
Ve her gün bir şey eksilir bedenimizden…
Bildiğim bir şey de seni sevdiğim,
Eksiltmediğim tek şey; bir Allah bir sen!
